Investeren in de ontwikkeling van flexwerkers wordt alsmaar belangrijker. Maar wie gaat dat betalen?
Dennis Mortier bepleit in zijn blog dat werkgevers zelf daar voor een groot deel de verantwoordelijkheid voor moeten nemen.
En hij roept collega-werkgevers op: wie doet er mee?
We hebben in ons land een groeiend aantal zzp’ers en flexibele krachten aan het werk. Velen verloren in de crisisjaren hun vaste baan en hebben vervolgens vrijwillig of niet gekozen voor een flexibel vervolg van hun loopbaan. Persoonlijke ontwikkeling en scholing van deze flexwerkers, waar voorheen een potje voor was bij de werkgever, is in de nieuwe situatie weggevallen. Het onzekere inkomen van zelfstandigen en oproepkrachten leidt ertoe dat zij de middelen vaak niet hebben om zelf in hun scholing en ontwikkeling te investeren. Aangezien het inmiddels om een hele grote groep werkenden gaat, is dit een zorg voor onze samenleving. Zo loop je als samenleving het risico stil te blijven staan, pas je je niet voldoende aan aan de nieuwe economische omstandigheden en aan de vraag van bedrijven en klanten. De arbeidsmobiliteit wordt er ook niet groter op. Met andere woorden, de inzetbaarheid van deze flexibele medewerkers wordt daardoor beperkt. En dat is zonde. Een gemiste kans.
Delen